Arjeplog en Boden

04-10-2012
Het is alweer een tijdje geleden, omdat maar ik wil toch nog wat vertellen over het afgelopen weekend.
Vrijdagavond hadden we een concert van Star for Life. Star for life is een goed doel, ze bouwen scholen in Zuid-Afrika en voeren acties tegen AIDS in samenwerking met de Zweedse postcodeloterij en Nordea. Je kon kaarten kopen, maar wij waren ‘genodigden’. Het was echt heel erg mooi, er waren 7 jongeren van een Zuid-Afrikaans koor, wat Zweedse artiesten en een reusachtig koor met scholieren van drie scholen in Umeå (waaronder Dragonskolan). Ze zongen traditionele Afrikaanse liederen en covers van o.a Paul Simon en The Lion King. Af en toe kreeg ik echt kippenvel omdat het heel mooi was.


05-10-2012
Zaterdagochtend vertrokken we om 9 uur naar Arjeplog. Het was een behoorlijk lange rit, vooral omdat er nergens snelweg is (zoals we dat in Nederland kennen) en ik dus niet kon lezen. Gelukkig had ik wel m’n mp3-speler en ik heb even geslapen. Ook gingen we er tussendoor nog een keer uit om naar één van de ‘nationale rivieren’ te kijken. Dat zijn rivieren waar geen waterkrachtcentrales zijn en waarvan de natuurlijk loop wordt behouden, het zijn er niet zo veel in Zweden, want ze wekken het grootste deel van de elektriciteit op met waterkracht. De rivier was erg wild en we zijn over een smalle hangbrug naar een eilandje in de rivier gelopen. Daar was ook weer een kampvuurplaats. Daar zijn er echt heel veel van in Zweden je kan ze vrij gebruiken en de gemeente zorgt dat er voldoende hout is.

Eenmaal in Arjeplog aangekomen gingen we eerst naar een hotel op een heuvel waar je een mooi uitzicht over Arjplog had. Het hotel was gesloten en het zag er behoorlijk uitgestorven uit, maar als er sneeuw ligt en het meer dichtgevroren is, dan is er een week dat autofabrikanten van over de hele wereld komen om op het meer de remsystemen van de auto’s te testen. En ook komen er mensen skiën, maar dan zit niet het hele hotel vol.

Het huisje was klein, maar erg gezellig. Toen we er aankwamen was het binnen bijna nog kouder dan buiten, maar snel een vuur gemaakt en de verwarming hoog en al gauw werd het er erg warm. Ik mocht het hout voor het vuur niet aanraken van Carin omdat er ratten in het houthok waren geweest. Deze dragen een ziekte waar sommige mensen niks van merken als ze het krijgen en anderen heel erg ziek van worden. Carin en Lars zijn al zo vaak eraan blootgesteld dat ze waarschijnlijk immuun zijn, dus zij hebben het vuur geregeld.

We hebben een klein stukje buiten gelopen en het was erg mooi, ondanks het verschrikkelijke weer. Het heeft het hele weekend aan één stuk door geregend, wat niet zo fijn was omdat de wc een hok buiten was en je dus lekker ‘s nachts door de regen mocht. Voordat we gingen slapen moesten we eerst de banken omtoveren in bedden. Er was maar één slaapkamer met een stapelbed en dan nog twee bedbanken en een gewone bank in de huiskamer. In principe kan je er dus met z’n vijfen slapen, maar dan zit je wel erg dicht op elkaar.

‘s Avonds hebben we een spelletje gespeeld en veel gelezen, de volgende ochtend lekker rustig opgestaan en ontbeten en toen we het water hebben afgesloten zijn we weer vertrokken. Op weg naar het zomerhuisje van de ouders van Lars (richting Skellefteå) heb ik twee dingen voor het eerst gezien in Zweden. Rendieren en sneeuw! De rendieren liepen gewoon langs de weg, ze waren kleiner dan ik verwacht had, kleiner dan de edelherten, maar met een veel mooiere vacht. De sneeuw lag ook langs de weg, in brokken. Er was dus al een keer zo veel sneeuw gevallen dat ze de weg hebben leeggeveegd, maar het was alweer allemaal gesmolten door de regen.

Ze hadden trouwens ook twee rendierhuiden in het huisje. Ze zijn echt heel erg zacht en ze gebruiken ze in de winter om er ’s avonds buiten in de sneeuw op te zitten. De volgende keer dat we erheen gaan is met Pasen, dan ligt er dus nog volop sneeuw en is het meer nog bevroren. Ik heb daar zo veel zin in! De hele familie is er dan en we eten samen, maken tochten over het meer en ’s avonds zijn we buiten. Wat de volwassenen dan doen is eigenlijk de hele tijd bijpraten en kletsen, maar als ik wil kan ik skiën! Ze hebben ook een snowboard dat ik mag lenen om te oefenen. Het skigebied is niet zo groot, ze hebben twee sleepliften, maar wel een stuk of tien pistes. Oftwel, dat wordt echt heel erg leuk!

Bij de ouders van Lars hebben we heel lekker gegeten en daar hebben Carin en Lars even geholpen met daar ook het water afsluiten. Ik heb een klein beetje rondgelopen en de lekkerste bosbessen ooit gegeten. De omgeving was alleen maar bos, maar wel mooi. Ze hadden hun eigen huis wat erg groot was, maar ze verwarmen het maar voor de helft. Ook stond er nog een gigantische schuur en nog een ander huis, waar eerst ook in gewoond werd, maar nu is de huiskamer helemaal in de oude stijl ingericht, net een soort museum. Ze gebruiken het wel, in de zomer als ze met de hele familie bij elkaar komen, maar niet zo vaak.

De hele rit naar huis was door de bossen en ik heb in mijn hele leven nog nooit zo veel onverharde wegen gezien. De asfaltwegen zijn veel te duur om te onderhouden als de grond elk jaar weer bevriest, dat had ik wel gehoord, maar toch was het vreemd hoeveel er onverhard was. Kilometers en kilometers zand-/grindweg dwars door de bossen met af en toe een huis. Naar mijn idee zijn er in Nederland nauwelijks onverharde autowegen te vinden en hier kan je gewoon honderden kilometers afleggen zonder asfalt tegen te komen. Gelukkig had de auto fourwheeldrive, want met al die regen denk ik dat het anders heel lastig was geweest om de weg af te leggen. Ook heb ik nog nooit eerder zo veel bos bij elkaar gezien. Het zal wel erg makkelijk zijn om te verdwalen want alles lijkt op elkaar (ze hebben dan ook een TomTom).


10-10-2012
Afgelopen weekend ben ik naar de ‘post-arrival meeting’ in Boden. Nou ja, vlak bij Boden. Ergens tussen Boden, Älvsbyn en Luleå ligt een dorpje met 25, nu 26, inwoners. Rebekka, een uitwisselingsstudent uit Duitsland woont daar nu. Haar gastgezin woont naast het dorpshuis wat je af kan gebruiken voor bijeenkomsten. Het was dus gedeeltelijk daar en gedeeltelijk in het huis van haar gastgezin. Ze wonen daar heel erg mooit, maar ik ben blij dat ik er niet woon. Ze gaat naar school in Boden en er gaat geen bus, dus daarom gaat ze elke dag met met haar gastzus in de auto mee. Haar gastzus is 32 en woont in het huis ernaast. Ze is elke dag om 8 uur in Boden terwijl ze op drie dagen pas om 10 uur begint. Ze heeft een abonnement op het zwembad, maar toch, het lijkt me niet heel fijn.

’s Ochtens om 4.30 ging mijn wekker. Mijn ontbijt had ik de vorige dag al klaargemaakt, dus even douchen, tandenpoetsen en om 5 uur bracht Carin me met de auto naar het busstation. Mijn bus ging om 5.25 uur. We waren met z’n vijfen op de bus aan het wachten en er zaten zelfs al twee mensen in, die kwamen dus van nog zuidelijker. Het was een reusachtige dubbeldekkerbus, dus er was lekker veel plaats en ik ben helemaal vooraan bovenin gaan zitten zodat ik het panoramaraam had. Ik dacht namelijk dat ik de zon dan kon zien opkomen. Dat was jammer genoeg niet zo omdat er een dikke, grijze wolkendeken over zo ongeveer heel Zweden lag. Dat was al een paar dagen zo, dus dat had ik kunnen verwachten, maar toen ben ik maar gaan slapen. Om 7.25 kwam ik in Skellefteå aan, daar werd ik opgepikt door Monica, zij is een Area Representative daar. (Een Area Rep. is iemand die in contact is met een paar uitwisselingsstudenten in de buurt waarvan zij woont. Je kan met haar gaan praten als het niet goed gaat in je gastgezin of iets dergelijks. Ik heb zelf een andere Area Rep die bij mij in de buurt woont, ik heb haar nog maar één keer gesproken.)

Samen met haar en Emily, een uitwisselingsstudent (ook uit Duitsland) die in Skellefteå woont, gingen we op weg naar Boden. Dat was nog ongeveer anderhalf uur met de auto en om stipt 9 uur waren we bij de meeting (het begon om 10 uur). Gelukkig was er wat te eten en drinken en Emily, Rebekka en ik hebben bijgekletst. Er was mjukbröd (oftwel: zacht brood) dat Rebekka zelf had gebakken, want ze hebben daar een soort huis/schuurtje dat er speciaal is om brood in te bakken. Aangezien ze toch in the middle of nowhere woont, had ze daar genoeg tijd voor. Het was erg lekker!

Niet veel later kwamen de YFU junior leaders ook, die kenden we allemaal van het introductie kamp. Alles en iedereen is met elkaar verstrengeld. Twee meiden hebben elkaars gastmoeder als Area Rep, een jongen uit Brazilië heeft een gastbroer die ook een junior leader is en dus ook al op het introductiekamp was en zijn gastmoeder werkt in het hoofdkantoor van YFU. Arvid kent de junior leaders ook weer omdat hij zelf op uitwisseling is geweest. Iedereen kent elkaar op de één of andere manier en er zijn hele gezinnen met YFU bezig.

De laatste uitwisselingsstudenten kwamen pas rond 10.30 omdat ze verkeerd waren gereden. Nadat iedereen was aangekomen waren we met z’n 35-en: Acht uitwisselingsstudenten, 11 gastbroers en –zussen en verder een heleboel gastouders en YFU-mederwerkers. We werden opgesplitst in drie groepen (studenten, broers/zussen en gastouders) om over onze ervaringen te praten. Dat was vooral heel gezellig. We hebben veel gelachen en niemand leek problemen te hebben met zijn of haar gastgezin. We kregen van de leaders te horen dat ze nog niet eerder zo’n gezellige en positieve groep hadden gehad. Na de lunch (soep) nog even in de groepen en daarna een nabespreking met iedereen. Gelukkig was ik niet de enige zonder gastouders, al moet ik zeggen dat ik het helemaal niet erg vond om er alleen te zijn. De reis met de bus was erg leuk en ik ging er toch vooral heen om met de andere uitwisselingsstudenten te praten.

Naast mij waren er: Moira (Zwitserland), Hiroka (Japan, zij woont nog in een tijdelijk gastgezin, dus het zou kunnen dat ze een keer moet verhuizen), Daniel (Estland), Rebekka (Duitsland), Thilo (Oostenrijk), Emily (Duitsland), Max (Brazilië) en Cristina (Roemenië). Anna, die ook in Umeå woont, kon niet. Misschien gaat zij komende zaterdag naar de meeting in Sundsvall, maar dat zou ik niet weten.

We hebben ook al andere dingen gepland. 2 en 3 november kan iedereen die niet naar Stockholm gaat (dus ik niet) weer daarheen komen en dan gaan ze op de ouderwetse manier brood bakken en blijven ze daar slapen. Jammer dat dat precies tegelijk is, maar ik heel veel zin in Stockholm, dus het is niet zo erg. Ik ben niet de enige die niet kan, Daniël zit ook in Stockholm, maar dan met zijn gastgezin. In januari is de ´mid-year meeting´, dan blijven we ook een nachtje slapen. Dan wordt alles in het Zweeds gedaan, dus dat wordt hard werken. In februari is er een Sami markt en als dat lukt, dan gaan we daar ook allemaal dezelfde dag heen.

Wat me wel verbaasde was dat Rebekka en Thilo echt al heel goed in Zweeds waren. Thilo had het al twee jaar geleerd en Rebekka had ook al wat lessen gehad (dacht ik), maar ik denk dat het vooral komt doordat hun gastouders alleen maar Zweeds tegen ze praten. Ik wou dat ze dat tegen mij deden. Lars praat wel Zweeds tegen me, maar hij is niet zo veel thuis en Arvid praat nu ook Zweeds, maar hij praat niet zo veel. De enige die eigenlijk de heel tijd Engels tegen me praat is Carin en haar hoor ik toch het meest. Ze zegt af en toe wat in het Zweeds, maar gaat naar een paar zinnen altijd weer over in Engels. Max en Hiroka waren ongeveer even goed (slecht) als ik in Zweeds en Emily en Kristina waren iets beter. Het begin, met steeds meer verstaan ging best snel, maar nu heb ik het idee dat ik vast zit. Ik wil echt lessen hebben over de grammatica enzo, want ik kan gewoon nog helemaal geen zinnen vormen (wat korte zinnetjes), maar nog geen verleden tijd bijvoorbeeld. Monica vond dat YFU zelf meer moest doen om voor Zweeds lessen te zorgen, maar nu moet ik het dus zelf doen.

...

Ik heb meteen daad bij woord gevoegd en het op internet opgezocht. Ze hebben ‘Swedish for immigrants’, ‘the individual programme´s introduction course (IVIK)’ (for upper secondary pupils with a mother tongue other than Swedish) en ‘Basic Swedish language training’, dus daar zit vast wel iets voor mij bij. Ik ga zo snel mogelijk kijken wat voor mij het beste is.
In ieder geval, om drie uur was de bijeenkomst afgelopen. Nog even snel een groepsfoto gemaakt (buiten, in de kou en zonder jas) en daarna gingen Emily en ik met Monica mee naar Piteå. Daar namen we weer de bus, zij stapte in Skellefteå uit en ik ging door naar Umeå. Het had ongelofelijk veel geregend de afgelopen dag en die dag. Monica dacht dat er een record was gebroken en dat kan ik me voorstellen. Weilanden stonden blank, iedereen reed (redelijk) langzaam vanwege het water op de weg. Rivieren stroomden heel hard en waren overstroomd. De bomen stonden gewoon in het water. Het was behoorlijk spectaculair om te zien. Ik heb ook voor het eerst sinds ik hier ben de zee gezien. Wel was ik al bijna bij de zee geweest, maar het was nog steeds de (heel erg brede) monding van de rivier. Ik wil graag een keer naar het strand, maar met al die regen zit dat er niet in.

Het is behoorlijk deprimerend af en toe, er zijn zo vijf dagen achter elkaar dat je de zon niet ziet en de lucht alleen maar grijs is. Ik kijk echt uit naar de sneeuw, dan regent het tenminste niet. Waarschijnlijk heb ik een maart wel weer schoon genoeg van de sneeuw, maar dat zien we dan wel weer.
Weer in Umeå aangekomen, werd ik door Carin opgepikt. Snel naar huis, omkleden en naar het feest voor Lars’ broer David. Hij werd 50 en ze hadden een surpriseparty georganiseerd, dus hij wist van niks. Het eten was ontzettend lekker en het was best gezellig, we hebben met wat nichten en een neef vooral gekletst, maar ik was best moe, dus ik ging iets na twaalven naar huis en ben meteen in bed gekropen.

Evert en Tiny, hier zijn ook wel huizen in die kleur geverfd. In het centrum, niet zo veel, maar vlak buiten Umeå wel en bij ons in de straat is ook een soort buurthuis wat in die kleur is geverfd. De kleur heet Faluröd en is vernoemd naar de kleur in de kopermijnen bij Falun, het is goed te gebruiken als verf omdat het heel lang duurt voordat het af begint te bladderen en je het opnieuw moet verven. Ze gebruiken die naam voor meer dingen, bijvoorbeeld Falukorv, dat is een worst met een rode kleur. Naar mijn idee lijkt het helemaal niet op die kleur rood, maar de Zweden zijn wel vaker vreemd wat kleuren betreft. (Rosa huset is bijvoorbeeld echt niet roze.)

Dat was al het interessante wat er voor nu weer gebeurd is. Het volgend verslag komt waarschijnlijk pas nadat ik naar Stockholm ben geweest, want zo veel gaat er binnenkort niet gebeuren. O ja, mijn kamer is klaar! Het is erg leuk geworden (foto’s komen nog).


ps: Om de één of andere reden staan alle foto's in de verkeerde volgorde (en bij een paar andere reisverslagen ook), dus achteraan beginnenmet kijken en dan naar voren gaan.