En daar ben ik weer!

29-11-2012

Het is al weer een tijdje stil van mijn kant. Dat komt omdat er heel lang niet echt iets bijzonders is gebeurd. Nu heb ik wel weer wat dingetjes te vertellen. De tijd gaat hier erg snel, maar dat vind ik niet erg, want als het niet snel zou gaan, dan zouden de mindere momenten (ja, die zijn er ook) ook veel langer duren.

Afgelopen weekend was Judith bij ons. Judith komt ook uit Nederland en woont op Alnön. Dat is een eiland vlak bij Sundsvall en ligt driehonderd kilometer lager aan de kust. Mijn gastmoeder Carin was daar toevallig voor haar werk en heeft Judith daar opgepikt op vrijdagmiddag. ’s Avonds kwamen ze hier aan. Het was een heel gezellig weekend. We hebben heel, heeeeel veel gepraat en het was heel fijn om een paar dagen zo veel Nederlands te kunnen praten, maar ook wel erg verwarrend, aangezien we nu een mix praatten van drie talen: Engels, Nederlands en Zweeds. We hebben eigenlijk wel een rustig weekendje gehad. Films gekeken, muffins gebakken, geshopt en we zijn naar het fotomuseum geweest. Dat raadde Tove ons aan en er was inderdaad een heel mooie tentoonstelling van een Indiase fotograaf.

Zondagavond ging Judith weer weg, helaas. Het is heel goed voor mij dat ze hier geweest is, geloof ik. Zij praat namelijk al veel Zweeds en ik vind dat nog steeds wel eng, maar nu heb ik haar Zweeds horen praten. Bij bijna alles wat zij zei, dacht ik: ‘dat had ik zelf ook wel in het Zweeds kunnen zeggen’ en daarnaast had ze ook geen perfecte uitspraak. Natuurlijk niet, dat zal geen van de uitwisselingsstudenten hebben, maar toch had ik het idee dat mijn uitspraak wel goed moest zijn. Ik denk dat het nu snel beter zal gaan met mijn Zweeds. Thuis praten ze nu bijna alleen maar Zweeds tegen me en op school heeft Cissi ook aan iedereen verteld dat ze geen Engels meer tegen me moeten praten en Johanna en Cissi pushen me nu ook meer om zelf Zweeds te praten. Aan de ene kant is dat natuurlijk spannend, maar ik vind het ook wel heel fijn. Ze steunen me er echt in.

Over Zweeds gesproken. Op school hadden we de Svenska Nationalprov, dat is eigenlijk het examen, maar het ziet er heel anders uit dan het Nederlands examen in Nederland. Het bestaat uit drie delen, een speech, een schrijfopdracht en een leesopdracht. Ik doe alles mee, al gaat niet alles even goed natuurlijk. De speech was als eerste. Ik had mijn speech in het Engels geschreven, met behulp van google vertaald en daarna door Cissi laten checken. Gelukkig hoefde het maar vier tot zes minuten te duren en in het Zweeds praat ik niet zo snel, dus dat was niet heel veel tekst. Toch was ik ongelofelijk zenuwachtig. Ik deed erg mijn best om de klas in te kijken, maar iedereen luisterde erg aandachtig en dat maakte me nog zenuwachtiger. Gelukkig ging het best goed. Ik ben heel blij dat ik het gedaan heb, want daarna stelden veel klasgenoten vragen over mijn speech en of ik zenuwachtig was. Aan dat soort dingen meedoen, maakt je echt een deel van de klas. Dat had ik natuurlijk wel gehoord, maar nu voelde ik dat ook echt.

Het tweede deel, de schrijfopdracht, was afgelopen vrijdag. Er zijn zes mogelijk opdrachten en je kan er helemaal je eigen draai aan geven. Je hebt er vijf uur voor en je moet minstens een half uur blijven zitten. Sommigen gebruikten ook echt de volle vijf uur en typten zes pagina’s vol en anderen waren na een uur al klaar en hadden één kantje. Toch kan je dan ook nog een goed cijfer halen. Het gaat erom of je de opdracht goed doet. Gelukkig mochten we het op de computer doen, maar natuurlijk alleen met word. Gelukkig hoefden we niet met de hand te schrijven want met word had ik spellingscontrole en grammaticacontrole. Ik heb twee woordenboeken meegesjouwd naar school en de makkelijkste opdracht uitgekozen. Ik heb precies alles gedaan wat er in de opdracht stond, maar zo kort mogelijk. Uiteindelijk had ik driekwart A4-tje vol, maar daar was ik twee uur mee bezig en vond ik het wel genoeg. Ik krijg er immers geen cijfer voor en ik had wel de hele opdracht gedaan, dus ik was best trots op mezelf.

Het derde deel is een boek lezen waar je dan later vragen over krijgt. Ik heb een boek uitgekozen dat ik sowieso een keer wilde lezen en ze ook in het Engels hadden. Namelijk 1984. Ik ben begonnen in het Zweeds met het Engelse boek ernaast, maar ik zit nu erg krap in de tijd, dus ik lees nu alleen het Engels. Het is ook wel een erg lastig boek om mee te beginnen in het Zweeds. Als ik dit uit heb ga ik beginnen in de Hongerspelen in het Zweeds! Die heb ik samen met Judith gekocht en deze boeken heb ik al in het Nederlands gelezen, dus dat moet makkelijker zijn. Ik heb er nu al zin in!

Zaterdagavond, toen Judith hier ook was, zijn twee meiden van YFU bij ons gekomen. Sami, zij komt uit Mexico en is hier vijf jaar geleden hier ook een uitwisselingsstudent geweest, en Merve uit Turkije, die toevallig dit baantje heeft gekregen. Zij hebben door heel Zweden gereisd om workshops te geven op scholen over culturen en vooroordelen en informatiebijeenkomsten voor YFU te houden. Umeå is de laatste plaats. Afgelopen week hebben ze workshops gegeven op verschillende scholen in Umeå en vanavond is de YFU-informatieavond. Gisteren waren ze op Dragonskolan (Arvids en mijn school) en ik ben eventjes erbij geweest en volgens mij is het best een leuke workshop. Jammer genoeg had ik wiskunde en kon ik niet de hele tijd blijven. Gisteravond zijn we ook met z’n vijfen gaan bowlen, Sami, Merve, Arvid, ik en Daniel. Daniel is ook een vrijwilliger van YFU en was de ‘hoofdleider’ op het introductiekamp, dus die kende ik ook. Het was best leuk, maar ik was heel slecht (kan komen doordat ik al drie jaar niet gebowld heb, maar ik heb wel een keer een strike gegooid!) en het was geen gezellige bowlingbaan. Er worden op deze bowlingbaan officiele wedstrijden gehouden, dus veel tl-licht en geen gezellige bar enzo, maar toch was het wel leuk om een keer te bowlen.


16-12-2012

Het eerste stuk had ik al veel eerder geschreven, maar nog niet geüpload want ik wilde nog meer schrijven. Dat duurde alleen veel te lang, dus nu is het wel heel lang geleden dat ik wat van me heb laten horen.
Inmiddels heb ik deel 1 van de hongerspelen al uit in het Zweeds en dat ging verbazingwekkend goed. Ik begreep zo goed als alles en als ik een woord niet begreep dan kon ik dat meestal wel opmaken uit de context. Ik heb maar drie keer een woord opgezocht in het woordenboek.
Vijf december was wel wat anders dit jaar. Peter en Ada hadden me een pakketje opgestuurd wat ik pas op 5 december open mocht maken. Er zaten cadeautjes in voor mij en mijn gastfamilie. Ik heb dus toch nog een klein beetje Sinterklaas gevierd met pepernoten, marsepein en cadeautjes.

Vorig weekend ben ik met een vriendin van dansen, Lovisa, meegegaan naar haar paard. Ze heeft een eigen paard dat in een stal staat een eindje buiten Umeå, in Stöcke. Ze gaat er elke dag heen en ze heeft nu net haar rijbewijs, dus kan ze met de auto. Eerst moest iemand haar altijd brengen. Natuurlijk hebben we gewoon alle klusjes gedaan zoals de stal uitmesten en daarna zijn we een stukje gaan lopen. Het plan was om te gaan rijden, maar haar paard was getrapt door een ander paard en had daardoor wondjes op zijn benen en mocht dus niet belast worden. Het was toch heel leuk. Het sneeuwde de hele dag en het had wel wat idyllisch, met een paard door de besneeuwde weilanden lopen. Lovisa betaalt alles zelf, de huur van de stal (dat is bij een familie die zelf een aantal paarden hebben, dus als zij een keer niet kan, dan kunnen zij een keer inspringen), het voer en alle andere benodigdheden. Moet je nagaan hoe goedkoop de huur hier is. Ze zit in het eerste jaar van haar studie en woont nog thuis en ze betaalt alles van haar studiefinanciering. Het lijkt wel verkeerd om af en toe. Alle dagelijkse benodigdheden zijn hier erg duur en dan de huur van een stal is ontzettend goedkoop.

Carin en ik hebben dat weekend lussebullar gebakken, dit zijn zoete broodjes met saffraan. Ze zijn echt lekker, maar die van ons waren niet heel goed gelukt. En ik heb een peperkoekshuis gemaakt! Dat had ik nog nooit gedaan en het is behoorlijk lelijk geworden, maar het was leuk om te doen.

Afgelopen dinsdag hadden we een mini-kerstmis. Mijn gastzus vertrok woensdag naar Bali voor een maand, dus die is er niet met kerstmis. We hebben de kerstboom opgetuigd en als avondeten hadden we risgrynsgrött (rijstepap). Dat hebben we ook al een paar keer op school gehad en ik vind dat niet zo lekker, maar ik gooi er heel veel suiker en kaneel over en dan is het wel te eten, zolang het niet te veel is. Gelukkig eten zit dit en Zweden altijd met brood ernaast, dus ik verhonger niet. Daarna dronken we Glögg, dat is een soort Glühwein alleen tien keer erger. Ze doen er amandelen en rozijnen in en toen ik eraan rook begonnen mijn ogen te prikken. Ik heb één slokje geproefd, maar het was echt niet te drinken. Toen heeft iemand anders het maar opgedronken. Tove kreeg ook al wat kerstcadeautjes.

We gaan kerst vieren in Skelleftå, bij farmor en farfar (oma en opa van vaders kant). Ik heb alleen nog steeds geen kerstcadeautjes. Daar moet ik wel mee op gaan schieten. Gelukkig weet ik inmiddels wat ik wil kopen (behalve voor Lars). Dat was eerst het grote probleem, dat ik geen idee had wat ik moest kopen.

Vrijdagavond hebben we met een groepje weer een peperkoekhuis gebakken. We wilden er één maken met een thema en daarom hebben we het slot van Greveholm gemaakt. Dit slot komt uit Julkalendern. Dit is een tv-serie voor kinderen die loopt van 1 december tot kerst. Het is een beetje hetzelfde idee als het sinterklaasjournaal, maar dan voor kerstmis. Elk jaar is er een ander verhaal, maar ze recycelen verhalen, want die van dit jaar is ook uitgezonden in 1996. Het enige wat anders is dan het sinterklaasjournaal is dat iedereen het kijkt. Ook iedereen van mijn leeftijd en ze nemen het allemaal erg serieus. Ik kijk het zelf ook en het is erg grappig, maar ik doe het vooral om Zweeds te leren. Het is niet heel mooi geworden, maar het was heel gezellig.

Ze zijn hier erg van de tradities rond kerst. Iedereen eet elke kerst hetzelfde (allerlei specialiteiten, na kerst weet ik wat alles is, dus dan laat ik het weten) en iedereen doet hetzelfde. Bijvoorbeeld om drie uur (voor kerstavond) is er een uitzending van Donald Duck. Elk jaar is het precies hetzelfde en elk jaar kijken ze het. Dit jaar wordt het anders. Alleen dit jaar wordt het iets anders. In het tv-programma komen een zwart poppetje en een joods poppetje voor. Deze worden er dit jaar uitgehaald, want het is rascistisch. Iedereen is er nogal verontwaardigd over en ik vind het nogal vreemd. Het lijkt me vooral rascistisch dat ze het eruit gaan halen, dan komen er helemaal geen zwarte en joodse poppetjes meer in dat programma voor.

Dit weekend kwam Aelwyn bij mij. Hij wilde naar het concert van Refused hier in Umeå en ik ging gezellig mee. Ik kende Refused helemaal niet van tevoren, maar het is een punkrockband die in Umeå is opgericht. Ze zijn een tijdje heel beroemd geweest (in de jaren 90) en zijn toen uit elkaar gegaan en dit was de reunion tour. Ze waren ook bekend omdat ze allemaal erg links en veganistisch zijn. Je kon bij het concert ook alleen maar vegetarische hotdogs kopen. Wel grappig. Dit concert was hun laatste concert ooit, dus ik had meer chaotische taferelen verwacht, maar het verliep toch wel behoorlijk rustig (voor zover je punkrock rustig kan noemen). Het was leuk, maar ik ben wel eens bij leukere concerten geweest.

Dat was het wel weer voor vandaag, geloof ik... Ik vind het nog steeds heel leuk om van jullie te horen (regelrecht, of via Ada en Peter) en weer bedankt voor de kaartjes.

Ik wens jullie ook alvast heel fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!!