De eerste paar dagen
Blijf op de hoogte en volg Rosa
20 Augustus 2012 | Zweden, Umeå
18-08-2012
Woensdag ben ik aangekomen op Arlanda airport, even buiten Stockholm. We (ik, Aelwyn en Judith, de andere Nederlanders) hebben een mooie vlucht gehad. Er waren nauwelijks wolken en ik heb alle vijf de Waddeneilanden zien liggen (Remo, ik heb nog naar je gezwaaid). Toen we aankwamen op Arlanda werden we opgewacht door een vrijwilliger voor YFU Sweden en in een busje gepropt om naar het aankomstkamp in Kärsögården, Drottningholm te gaan. Daar is ook één van de paleizen van de koning en Drottningholm betekent dan ook 'Koningseiland'. Als ik één ding geleerd heb in deze korte tijd, dan is het dat de mensen hier niet goed auto kunnen rijden. Het schakelen gaat schokkerig, ze blijven gewoon de hele tijd op de linkerbaan rijden, ook al rijd je heel langzaam, er wordt dus ook rechts ingehaald (maar misschien is dat hier normaal) en ze weten de weg niet (alleen lag dat aan onze chauffeur die dit korte stukje pas voor de tweede keer reed en het was spitsuur. Al met al heb ik langer in dat busje gezeten dan in het vliegtuig en in het vliegtuig zat ik comfortabeler ;). We zaten erg opgepropt en met onze tassen op schoot.
We kwamen daar ’s avonds iets na zevenen aan. Omdat de 72 uitwisselingsstudenten verspreid over de dag aankwamen, bestond ons avondeten uit een sandwich en water. Gelukkig had ik zelf ook nog twee boterhammen bij me.
Er was die avond een welkomst- kennismakingsbijeenkomst, maar dat hebben we gemist omdat we onze sandwich aan het opeten waren en een Zweeds testje moesten maken. We waren ook niet de enigen. De Belgen kwamen nog na ons aan en de Mexicanen hadden vertraging en nog meer problemen en kwamen ergens midden in de nacht aan. Dat heb ik niet meer meegemaakt, want toen sliep ik al. Wel hadden we die avond nog een quiz waar je twee aan twee met de handen aan elkaar gebonden was. De bedoeling was dat er alleen Engels of Zweeds gesproken werd, dus alle Duitssprekende mensen werden aan iemand gekoppeld. Er waren er namelijk elf uit Duitsland, vijf uit Zwitserland en nog een paar uit Oostenrijk, dus Duits was zeker een overheersende taal. Ik moest samen met een Duits meisje, Anna, wat heel leuk was, want het bleek dat zij ook naar Umeå ging.
De volgende ochtend ontbijt om acht uur. Dat was een beetje vroeg voor veel mensen. De Mexicanen, Argentijnen, Brazilianen, iemand uit Ecuador, Amerikanen, Nieuw Zeelanders, Japanners, Chinezen, en iedereen uit Thailand hadden een flinke jetlag. Ik geloof dat de twee uit Nieuw Zeeland de ergste reis hebben gehad, ze hebben er 33 uur over gedaan.
Na het ontbijt hadden we wat kennismakingsspelletjes en daarna werden we opgesplitst in discussiegroepjes. We zijn die twee dagen overladen met informatie (waarvan ik een heel groot deel al gehoord had en dus niet altijd even interessant was). Ook hadden we een Zweedse les, waar ik niet veel een gehad heb. Het leukste vond ik toch nog wel alle pauzes en het praten met de andere mensen die naar Zweden zijn gekomen. De meeste mensen zijn hierheen gekomen omdat het ze leuk leek, maar ik heb ontdekt dat dat niet voor iedereen de belangrijkste reden was. Ik heb gepraat met een jongen uit Mexico. Hij woont in de op één na gevaarlijkste stad daar. Elke dag als hij naar school gaat ziet hij lichamen langs de weg liggen en hij is nu hier omdat zijn ouders hebben gezegd: Als je weg kan, ga dan alsjeblieft, zodat hij in ieder geval niet meer daar is. Dat is best wel heftig. Ik heb een paar mensen ontmoet met wie ik het echt heel goed kan vinden, een Braziliaanse jongen, een Oostenrijkse jongen en twee Amerikaanse meisjes (waarvan één mijn kamergenootje was). Jammer genoeg zit ik niet bij hun in de buurt, maar er komen nog meer YFU-meetingen, dus ik zal ze nog vaker zien.
De avonden waren ook erg leuk. Donderdagavond was er “Swede-licous”. We liepen langs allemaal verschillende stations met weetjes over Zweden, Zweedse bekende mensen, Zweedse lekkernijen, feestdagen, het Zweedse volkslied en nog veel meer, dat was ook heel interessant. Vrijdagavond was er een soort bonte avond. Elke groepje had iets voorbereid over wat er in Zweden zou kunnen gebeuren en de leiders deden ook een paar dingetjes. Die avond waren al een aantal gastgezinnen gekomen die in de buurt woonden en dat was heel leuk om te zien, omdat die uitwisselingsstudenten echt precies in de gezinnen pasten. YFU heeft wel echt goede matches gemaakt.
Wat we die avond ook gedaan hebben is een soort kaarten gemaakt op een groot grasveld. Eerst stond iedereen op de wereldkaart op de plek van het land waar hij/zij vandaan kwam en daarna maakten we een kaar van Zweden en stonden we op de plek waar iedereen naartoe ging.
Zaterdagochtend moesten we om half zeven klaarstaan om naar het vliegveld te gaan en om elf uur kwamen Anna en ik aan in Umeå.
19-08-2012
Gisterochtend ben ik aangekomen bij mijn gastgezin. Vanuit het vliegtuig zag de er bij de landing heel mooi uit, maar de wijk en het huis waar ik in woon zijn heel anders dan verwacht. De familie From is erg aardig en ik kan het ontzettend goed vinden met Arvid, mijn gastbroer. De lunch was verrukkelijk: Zweedse pannenkoekjes met slagroom (niet zo zoet als in Nederland) en zelfgemaakte bosbessenjam. Na de lunch en het uitpakken van mijn koffer ben ik met Carin even Umeå in gegaan. Het was is een leuke stad, maar heel nieuw, terwijl ik juist veel meer oude gebouwen had verwacht, niet helemaal wat ik verwachte van de culturele hoofdstad van 2014, maar de bibliotheek was geweldig. Ook heb ik mijn eerste Zweedse kronen opgenomen. Ik was daarna wel helemaal kapot: om 5.15 uur opstaan is toch best wel vroeg, dus ben ik even gaan liggen. Mijn kamer is erg klein en ik heb geen bureau, dus ik zal mijn huiswerk ergens anders moeten maken. Hij is van Tove geweest en is niet erg mijn stijl. Ik heb het nog niet gevraagd, maar ik denk dat ik er wel wat dingen aan mag veranderen. Ik mis mijn eigen kamer ontzettend! Dit voelt namelijk absoluut niet als mijn kamer.
Ik werd ook meteen in het diepe gegooid. Mijn gastfamilie was door vrienden uitgenodigd voor een echt, Zweedse Crayfish party. Dus even voor zessen werd ik wakker gemaakt om daar heen te gaan. Het is op loopafstand en daar werd ik meteen uitbundig begroet. We waren met drie gezinnen en ik snap nog niet helemaal wie nou bij wie hoort, maar ik heb echt een hele leuke avond gehad! Iedereen was heel aardig en (zoals blijkbaar de traditie is op zo’n feest) aan het eind van de avond behoorlijk aangeschoten en aan het dansen op oude muziek.
20-08-2012
Gistermiddag had ik heel erg heimwee. Aan het avondeten vroegen ze van alles over thuis en toen zagen ze dat ik erg verdrietig was. Ze waren zo aardig! Lars ging gelijk na het eten met het vliegtuig naar Stockholm voor zijn werk en toen hebben Carin, Arvid en ik met z’n drieën een film gekeken en thee en warme chocolademelk gedronken en daarna voelde ik me weer een stuk beter. Ik weet nu dat ik daarmee ook naar ze toe kan komen en dat dat ook echt helpt.
Nu zitten Arvid en ik samen thuis. Carin is voor haar eerste dag aan het werk. Ik weet nog niet zeker naar welke school ik ga. Waarschijnlijk krijg ik het vandaag te horen en dan heb ik woensdag mijn eerste schooldag.
Dit was het weer, een heel uitgebreid verslag en ik denk niet dat ik elke keer zo veel te vertellen heb, maar nu nog wel.
Woensdag ben ik aangekomen op Arlanda airport, even buiten Stockholm. We (ik, Aelwyn en Judith, de andere Nederlanders) hebben een mooie vlucht gehad. Er waren nauwelijks wolken en ik heb alle vijf de Waddeneilanden zien liggen (Remo, ik heb nog naar je gezwaaid). Toen we aankwamen op Arlanda werden we opgewacht door een vrijwilliger voor YFU Sweden en in een busje gepropt om naar het aankomstkamp in Kärsögården, Drottningholm te gaan. Daar is ook één van de paleizen van de koning en Drottningholm betekent dan ook 'Koningseiland'. Als ik één ding geleerd heb in deze korte tijd, dan is het dat de mensen hier niet goed auto kunnen rijden. Het schakelen gaat schokkerig, ze blijven gewoon de hele tijd op de linkerbaan rijden, ook al rijd je heel langzaam, er wordt dus ook rechts ingehaald (maar misschien is dat hier normaal) en ze weten de weg niet (alleen lag dat aan onze chauffeur die dit korte stukje pas voor de tweede keer reed en het was spitsuur. Al met al heb ik langer in dat busje gezeten dan in het vliegtuig en in het vliegtuig zat ik comfortabeler ;). We zaten erg opgepropt en met onze tassen op schoot.
We kwamen daar ’s avonds iets na zevenen aan. Omdat de 72 uitwisselingsstudenten verspreid over de dag aankwamen, bestond ons avondeten uit een sandwich en water. Gelukkig had ik zelf ook nog twee boterhammen bij me.
Er was die avond een welkomst- kennismakingsbijeenkomst, maar dat hebben we gemist omdat we onze sandwich aan het opeten waren en een Zweeds testje moesten maken. We waren ook niet de enigen. De Belgen kwamen nog na ons aan en de Mexicanen hadden vertraging en nog meer problemen en kwamen ergens midden in de nacht aan. Dat heb ik niet meer meegemaakt, want toen sliep ik al. Wel hadden we die avond nog een quiz waar je twee aan twee met de handen aan elkaar gebonden was. De bedoeling was dat er alleen Engels of Zweeds gesproken werd, dus alle Duitssprekende mensen werden aan iemand gekoppeld. Er waren er namelijk elf uit Duitsland, vijf uit Zwitserland en nog een paar uit Oostenrijk, dus Duits was zeker een overheersende taal. Ik moest samen met een Duits meisje, Anna, wat heel leuk was, want het bleek dat zij ook naar Umeå ging.
De volgende ochtend ontbijt om acht uur. Dat was een beetje vroeg voor veel mensen. De Mexicanen, Argentijnen, Brazilianen, iemand uit Ecuador, Amerikanen, Nieuw Zeelanders, Japanners, Chinezen, en iedereen uit Thailand hadden een flinke jetlag. Ik geloof dat de twee uit Nieuw Zeeland de ergste reis hebben gehad, ze hebben er 33 uur over gedaan.
Na het ontbijt hadden we wat kennismakingsspelletjes en daarna werden we opgesplitst in discussiegroepjes. We zijn die twee dagen overladen met informatie (waarvan ik een heel groot deel al gehoord had en dus niet altijd even interessant was). Ook hadden we een Zweedse les, waar ik niet veel een gehad heb. Het leukste vond ik toch nog wel alle pauzes en het praten met de andere mensen die naar Zweden zijn gekomen. De meeste mensen zijn hierheen gekomen omdat het ze leuk leek, maar ik heb ontdekt dat dat niet voor iedereen de belangrijkste reden was. Ik heb gepraat met een jongen uit Mexico. Hij woont in de op één na gevaarlijkste stad daar. Elke dag als hij naar school gaat ziet hij lichamen langs de weg liggen en hij is nu hier omdat zijn ouders hebben gezegd: Als je weg kan, ga dan alsjeblieft, zodat hij in ieder geval niet meer daar is. Dat is best wel heftig. Ik heb een paar mensen ontmoet met wie ik het echt heel goed kan vinden, een Braziliaanse jongen, een Oostenrijkse jongen en twee Amerikaanse meisjes (waarvan één mijn kamergenootje was). Jammer genoeg zit ik niet bij hun in de buurt, maar er komen nog meer YFU-meetingen, dus ik zal ze nog vaker zien.
De avonden waren ook erg leuk. Donderdagavond was er “Swede-licous”. We liepen langs allemaal verschillende stations met weetjes over Zweden, Zweedse bekende mensen, Zweedse lekkernijen, feestdagen, het Zweedse volkslied en nog veel meer, dat was ook heel interessant. Vrijdagavond was er een soort bonte avond. Elke groepje had iets voorbereid over wat er in Zweden zou kunnen gebeuren en de leiders deden ook een paar dingetjes. Die avond waren al een aantal gastgezinnen gekomen die in de buurt woonden en dat was heel leuk om te zien, omdat die uitwisselingsstudenten echt precies in de gezinnen pasten. YFU heeft wel echt goede matches gemaakt.
Wat we die avond ook gedaan hebben is een soort kaarten gemaakt op een groot grasveld. Eerst stond iedereen op de wereldkaart op de plek van het land waar hij/zij vandaan kwam en daarna maakten we een kaar van Zweden en stonden we op de plek waar iedereen naartoe ging.
Zaterdagochtend moesten we om half zeven klaarstaan om naar het vliegveld te gaan en om elf uur kwamen Anna en ik aan in Umeå.
19-08-2012
Gisterochtend ben ik aangekomen bij mijn gastgezin. Vanuit het vliegtuig zag de er bij de landing heel mooi uit, maar de wijk en het huis waar ik in woon zijn heel anders dan verwacht. De familie From is erg aardig en ik kan het ontzettend goed vinden met Arvid, mijn gastbroer. De lunch was verrukkelijk: Zweedse pannenkoekjes met slagroom (niet zo zoet als in Nederland) en zelfgemaakte bosbessenjam. Na de lunch en het uitpakken van mijn koffer ben ik met Carin even Umeå in gegaan. Het was is een leuke stad, maar heel nieuw, terwijl ik juist veel meer oude gebouwen had verwacht, niet helemaal wat ik verwachte van de culturele hoofdstad van 2014, maar de bibliotheek was geweldig. Ook heb ik mijn eerste Zweedse kronen opgenomen. Ik was daarna wel helemaal kapot: om 5.15 uur opstaan is toch best wel vroeg, dus ben ik even gaan liggen. Mijn kamer is erg klein en ik heb geen bureau, dus ik zal mijn huiswerk ergens anders moeten maken. Hij is van Tove geweest en is niet erg mijn stijl. Ik heb het nog niet gevraagd, maar ik denk dat ik er wel wat dingen aan mag veranderen. Ik mis mijn eigen kamer ontzettend! Dit voelt namelijk absoluut niet als mijn kamer.
Ik werd ook meteen in het diepe gegooid. Mijn gastfamilie was door vrienden uitgenodigd voor een echt, Zweedse Crayfish party. Dus even voor zessen werd ik wakker gemaakt om daar heen te gaan. Het is op loopafstand en daar werd ik meteen uitbundig begroet. We waren met drie gezinnen en ik snap nog niet helemaal wie nou bij wie hoort, maar ik heb echt een hele leuke avond gehad! Iedereen was heel aardig en (zoals blijkbaar de traditie is op zo’n feest) aan het eind van de avond behoorlijk aangeschoten en aan het dansen op oude muziek.
20-08-2012
Gistermiddag had ik heel erg heimwee. Aan het avondeten vroegen ze van alles over thuis en toen zagen ze dat ik erg verdrietig was. Ze waren zo aardig! Lars ging gelijk na het eten met het vliegtuig naar Stockholm voor zijn werk en toen hebben Carin, Arvid en ik met z’n drieën een film gekeken en thee en warme chocolademelk gedronken en daarna voelde ik me weer een stuk beter. Ik weet nu dat ik daarmee ook naar ze toe kan komen en dat dat ook echt helpt.
Nu zitten Arvid en ik samen thuis. Carin is voor haar eerste dag aan het werk. Ik weet nog niet zeker naar welke school ik ga. Waarschijnlijk krijg ik het vandaag te horen en dan heb ik woensdag mijn eerste schooldag.
Dit was het weer, een heel uitgebreid verslag en ik denk niet dat ik elke keer zo veel te vertellen heb, maar nu nog wel.
-
20 Augustus 2012 - 14:10
Piet Visser:
Wouw, wat een verhaal en wat een indrukken! Ik ben behoorlijk onder de indruk. Niet alleen van wat je allemaal meemaakt, maar ook vanwege de manier hoe je daarover kunt schrijven. Je hebt beslist schrijverstalent! Heel beeldend allemaal. Het is voor het thuisfront heel goed voor te stellen wat je allemaal meegemaakt hebt en hoe je het gevoeld en beleefd hebt. Het las alsof ik er zelf bij was. Belangrijk is dat je kamer(tje) snel 'eigen' aan gaat voelen! Dat heeft even tijd nodig, maar dat komt heus wel. Fijn dat je een goede klik met je gastgezin hebt. Hopelijk gaat het met de school ook helemaal goedkomen. -
20 Augustus 2012 - 16:16
Opa Visser:
Lieve Roisa,
Met heel veel plezier je verslag gelezen. Wat doe je bijzondere ervaringen op. Als je de reden van die Mexicaanse jongen leest om naar het buitenland te gaan op aandringen van je ouders in verband met de verschrikkelijke situatie daar mogen wij blij zijn in een veilig land te leven.
Heb je de foto´s nog kunnen bekijken die ik zond? Verschillende ontvangers hadden problemen.
Zondagmiddag heb ik het nieuwe bedrijfsonderkomen van Coen en Anneke in Beverwijk bezocht.
De kerkdienst was wat vroeger afgelopen omdat er geen kinderen (vakantie) aanwezig waren. Gerda en Johan brachten mij thuis en gingen gelijk weer weg omdat zij bezoek (Alma en hond) verwachtten. Nadat ik mij had verkleed stond er wel een auto voor de deur maar niet geparkeerd zoals Coen normaal doet.
Ben rustig de krant gaan lezen.Na 20 minuten wordt er op de achterruit geklopt "Hij is er wel". Bleek dat zij op de bank aan de zijkant van het huis zaten. Coen stelde voor koffie te gaan drinken in de zaak. Heb een trommel koekjes meegenomen. Dus dat was een onverwacht uitstapje. ´s Middags haalden Nel en Anouar mij op voor het Suikerfeest dat wij met zijn zessen (Seddek, Samir, Masha ((de laatste twee waren uitgenodigd)) completteerden het getal 6). Na 22 uur brachten Gerda en Johan, die nog een uurtje waren gekomen mij weer thuis. Samir en Masha gaan woensdag naar de Oekraïne) H.Gr.Opa.
-
20 Augustus 2012 - 17:46
Ada Visser:
Ha lieve dochter!
Ik ben super trots op je en vind het heerlijk om al je belevenissen te lezen. Leuk die foto's ook. Fijn dat het gastgezin je een welkom en veilig gevoel geeft. Ben erg benieuwd hoe het je op school zal vergaan.
dikke kus! -
20 Augustus 2012 - 17:47
Dianne:
Waaauw Rosa! Zoveel respect voor jou! Ik had allang weer gillend een vliegtuig naar huis genomen. Ik was sowieso niet op dit doldwaze plan gekomen ;p Over een paar weken weet je waarschijnlijk niet beter dan deze situatie en vind je het geweldig!
Hier gaat het 'gewone' leven ook weer bijna beginnen. Natuurlijk niet te vergelijken met naar een vreemd land gaan, maar toch ook wel spannend om al die nieuwe mensen te ontmoeten. Mijn intreeweek begint 27 augustus, dus ik ben benieuwd. Ook naar mijn studie, die begint 3 september. Als je wilt houd ik je wel een beetje op de hoogte, aangezien jij dat ook bij ons doet ;)
Heeeel erg veel plezier in ieder geval met alle nieuwe dingen, dit wordt een geweldige ervaring in je leven!
Heel veel liefs, xxx Dianne -
20 Augustus 2012 - 21:53
Nel Gallouh:
Rosa,
Wat een belevenissen en nog zoveel te gaan! Je zal een schat aan ervaringen opdoen en als ervaren zelfstandige adolescent terugkeren. Geniet er maar veel van en blijf schrijven. Leuk voor nu maar ook heel leuk voor later!
Veel succes!
Nel -
20 Augustus 2012 - 22:35
Gerda/johan:
Hallo Rosa,
Nou de kop is er af.
Wat een hoop nieuwe indrukken doe je dan op in een paar dagen. Een hoop leuke dingen en ook dingen waar je echt wel even aan moet wennen. Gelukkig zijn het allemaal aardige mensen, dat geeft moed.
Hou je taai en geniet van alles wat leuk is. Veel plezier Gerda/Johan -
21 Augustus 2012 - 11:05
Arina:
hoi rosa
wat een leuk beeldend verslag.je ziet alles voor je ,zo als jij schrijft.
geen wonder dat je bek af was na al die belevenissen.
fijn dat je een leuk gezin hebt getroffen.veel succes op school.
ik kijk uit naar de volgende aflevering van rosa in zweden.
groetjes van arina -
21 Augustus 2012 - 16:05
Flore:
Lieve Rosa,
Goed dat je dit doet! Wat gaaf om op een bijeenkomst met zoveel verschillende nationaliteiten te zijn geweest. En je gastgezin klinkt ook fijn. Het kijken me lieve mensen, die je kunt vertrouwen.
Oh en vermoeidheid en heimwee is natuurlijk normaal. Al die nieuwe indrukken, ervaringen, etc. Één ding is zeker: je gaat één fantastische tijd tegemoet. Geniet ervan. Ik ga je zeker volgen! Liefs uit Utrecht -
21 Augustus 2012 - 21:46
Reina:
Hey nichtje, ik vind je een stoere kanjer!
Ik lees graag je belevenissen en wens je vooral tijd om aan alles en iedereen te wennen
groetjes -
22 Augustus 2012 - 16:19
Alex:
Hoi Rosa,
We hebben je net gemist toen je wegging naar Zweden, maar op deze manier blijven we op de hoogte van al jouw belevenissen. Leuk om te lezen. Wat een hoop indrukken doe je op. We wensen je een fijne tijd in Zweden toe en lezen met plezier je verhalen. Groeten van ons alle 5 -
23 Augustus 2012 - 11:48
Maya:
Hey Rosa,
Ik ben net zelf terug van vakantie maar jemig wat komt er veel op je af.
Heinwee hoort er helaas bij maar de manier hoe je gastgezin en jij ermee om gaan denk ik dat het helemaal goed gaat komen.
wat je betreft je foto's super vet mooie locatie!
ben erg benieuwd hoe school daar is.
liefs maya -
23 Augustus 2012 - 18:35
Klaasjan En Erica:
Hey Rosa!
Leuk om je berichten te lezen! Spannend allemaal...
We wensen je heel veel plezier toe en een schat aan ervaringen.
Natuurlijk blijven we je blog lezen; leuk leuk leuk! -
24 Augustus 2012 - 09:13
Bo Schimmel:
hooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooi rooooooooooooooos,
alles goed, super dat je 't naar je zin hebt!
ik hoop dat je een beetje snel alle basis woorden opgepikt hebt dat je het allemaal wel een beetje kan volgen. A & P moesten me wel even overhalen en doordrammen voordat ik dit lange verhaal ging lezen
:-$
naderhand ben ik het helemaal met piet en arina eens, we zien alles door jou schrijfstijl zo zoals jij alles meemaakt.
groetjes je kleine, grote broertje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
